Als je experts vraagt naar de toekomst van AI, zullen ze vrijwel zeker spreken over Artificial General Intelligence (AGI). Dit is in theorie het moment waarop kunstmatige intelligentie niet alleen uitzonderlijk goed wordt in één ding, maar in vele dingen tegelijkertijd – een staat van intelligentie die de algemene intelligentie van het menselijk brein zou kunnen overtreffen.

Het probleem met dit doel is dat de term AGI uiterst slecht gedefinieerd is. Vorige week zei Fei-Fei Li, een gerenommeerde ‘peetmoeder’ van AI, iets intrigerends tijdens een bijeenkomst in San Francisco: ‘Ik weet eerlijk gezegd niet eens wat AGI betekent. Mensen zeggen dat je het herkent als je het ziet, maar ik denk dat ik het nog niet heb gezien.’

Als één van de meest gevierde AI-onderzoekers niet weet wat AGI is, wat voor hoop hebben wij gewone stervelingen dan? En zij staat niet alleen. In feite heeft vrijwel elke vooraanstaande AI-expert een andere visie op wat AGI is en wanneer het bereikt zou kunnen worden. Sam Altman van OpenAI gelooft dat we AGI in de “redelijk nabije toekomst” zullen bereiken en Elon Musk beweert dat OpenAI al AGI heeft ontwikkeld.
Yoshua Bengio, een van de ‘godfathers’ van AI, schat de kans op 90% dat het tussen 2029 en 2044 wordt bereikt. Shane Legg (Google DeepMind) zegt dat er 50% kans is dat het in 2028 gebeurt.

Om dit in perspectief te plaatsen: de huidige staat van AI is al indrukwekkend. Grote taalmodellen zoals GPT-4 kunnen gesprekken voeren, code schrijven en complexe problemen oplossen. Maar dit is nog steeds ‘nauwe AI’ – systemen die uitblinken in specifieke taken maar geen echt begrip of bewustzijn hebben.

Computerwetenschapper Geoffrey Hinton wijst op een interessant fenomeen: de verschuivende verwachtingen: ‘Twintig jaar geleden zouden mensen het er waarschijnlijk over eens zijn geweest dat systemen met de capaciteiten van GPT-4 of Google’s Gemini algemene intelligentie op menselijk niveau hadden bereikt. Het vermogen om vrijwel elke vraag op een zinvolle manier te beantwoorden zou de test hebben doorstaan. Maar nu AI dat kan, willen mensen de test veranderen.’

Dit gebrek aan een duidelijke definitie is problematisch. Hoe kan het publiek een complexe technologie begrijpen als experts niet kunnen verwoorden wat ze proberen te bereiken? Het probleem beperkt zich niet tot AGI – zelfs ‘kunstmatige intelligentie‘ zelf heeft geen algemeen aanvaarde definitie.

Veel AI-leiders geloven dat ze werken aan de belangrijkste uitvinding in de moderne geschiedenis, belangrijker dan het internet of de boekdrukkunst. Een technologie zo krachtig dat ze zelfs een bedreiging zou kunnen vormen voor de mensheid. Toch is het bijna onmogelijk om twee AI-experts het eens te laten worden over zelfs de meest basale definities – of over wat AI kan. Het is een beweging met een doel, maar zonder duidelijkheid over waar de doelpalen staan.

De discussie over AGI raakt aan fundamentele vragen over intelligentie, bewustzijn en wat het betekent om ‘menselijk’ te zijn. Naarmate AI-systemen steeds geavanceerder worden, zullen deze filosofische en praktische vragen alleen maar belangrijker worden.