Taiwan staat voor een complexe energie-uitdaging die zijn technologische toekomst bedreigt. Het Hsinchu Science Park, opgericht in 1980, is uitgegroeid tot een wereldwijd technologiecentrum waar meer dan 1100 bedrijven zijn gevestigd die gezamenlijk U$127 miljard per jaar genereren.
Taiwan Semiconductor Manufacturing Company (TSMC), één van de grootste successen, produceert 90% van ‘s werelds meest geavanceerde computerchips. Deze technologische vooruitgang heeft echter geleid tot een energiecrisis.
De tech-sector verbruikt enorm veel energie, waarbij TSMC alleen al 9% van Taiwan’s elektriciteit gebruikt. Met de opkomst van AI zal dit verbruik alleen maar toenemen. Daarnaast is Taiwan voor 90% afhankelijk van geïmporteerde fossiele brandstoffen, wat het kwetsbaar maakt voor prijsschommelingen en mogelijke Chinese blokkades.
De huidige energiemix van Taiwan bestaat voor 83% uit fossiele brandstoffen, 6% komt uit kernenergie en slechts 10% wordt opgewekt uit hernieuwbare bronnen. De regering heeft ambitieuze doelen gesteld voor 2025, waaronder het uitfaseren van kernenergie, het verminderen van kolengebruik naar 30%, het verhogen van gasgebruik naar 50% en het opschalen van hernieuwbare energie naar 20%. Deze doelen lijken nu echter onhaalbaar.
Taiwan kampt met verschillende uitdagingen voor de ontwikkeling van hernieuwbare energie. Er is beperkte landoppervlakte beschikbaar voor zonne-energie, de regelgeving voor windenergie is complex, en offshore windparken zijn kwetsbaar vanwege de Chinese dreiging.
Het besluit om kernenergie uit te faseren wordt fel bekritiseerd. Experts waarschuwen dat zonder een radicale versnelling van schone energieontwikkeling, bedrijven mogelijk Taiwan zullen verlaten om aan internationale klimaateisen te kunnen voldoen.
De situatie wordt verder gecompliceerd door Taiwan’s unieke positie. Het land functioneert als democratie en technologische grootmacht, terwijl China het beschouwt als een afvallige provincie. De technologie-industrie dient als een ‘Silicon Schield‘ in de gespannen relatie met China, maar is tegelijkertijd afhankelijk van een stabiele energievoorziening.
Deze energiecrisis vormt een directe bedreiging voor Taiwan’s technologische toekomst en daarmee ook voor zijn veiligheidspositie. Het vinden van een oplossing is daarom niet alleen een economische, maar ook een geopolitieke noodzaak.
