Het Verenigd Koninkrijk heeft, na 142 jaar, een historisch moment bereikt met de sluiting van zijn laatste kolenenergiecentrale, Ratcliffe-on-Soar. Deze centrale, die sinds 1968 operationeel was, markeerde het einde van een tijdperk dat begon in 1882 met de opening van de eerste kolencentrale in het land. Kolen waren ooit cruciaal voor de Britse energievoorziening, met in sommige jaren meer dan 90% van de totale elektriciteitsproductie.

Verschillende factoren hebben bijgedragen aan de neergang van kolen: de opkomst van aardgas en hernieuwbare energie, strengere vervuilingscontroles, CO2-beprijzing en de regeringsdoelstelling om in 2050 netto nul broeikasgasemissies te bereiken. In 1980 bereikte de kolenproductie een piek van 212 terawattuur, maar daarna zette de daling in.

EU-regels tegen zure regen, de exploitatie van Noordzee-olie en -gas, verbeterde energie-efficiëntie, de nationale emissiedoelstellingen en het stimuleren van de overgang naar hernieuwbare energie (met name offshore windenergie) droegen ook bij aan de afname van kolengebruik. De verouderde koleninfrastructuur, de beschikbaarheid van goedkoop aardgas en het feit dat de kolensector politiek weinig invloed had hebben daar zeker ook toe bijgedragen.

De nieuwe Labour-regering heeft nu het doel gesteld om de energiesector al in 2030 koolstofvrij te maken, vijf jaar eerder dan het doel van de eerder conservatieve regering.