De brand in de Notre Dame in 2019 was een tragedie, maar bood ook een unieke kans voor wetenschappers. Door de analyse van o.a. 10.000 stukken verkoold hout, konden men de herkomst van het hout traceren en het klimaat in de middeleeuwen reconstrueren. Deze gegevens werden gebruikt om de restauratie te informeren en een digitaal model van de kathedraal te creëren.

De brand heeft geleid tot een unieke samenwerking tussen wetenschappers uit verschillende disciplines. De nieuwe technieken en de verzamelde digitale data hebben niet alleen bijgedragen aan de restauratie van de kathedraal, maar ook aan een beter begrip van de geschiedenis en de constructie.

Digitale tweeling

De verzamelde data, inclusief foto’s, scans en wetenschappelijke analyses, worden gebruikt om een ‘digitale tweeling’ van de Notre Dame te creëren. Dit model zal toegankelijk zijn voor onderzoekers wereldwijd en zal dienen als een waardevol instrument voor toekomstig herstel van de kerk, onderzoek en conservatie van cultureel erfgoed.

De wederopbouw van de kerk dient als voorbeeld voor de studie en het behoud van ander cultureel erfgoed. Dankzij de technieken die worden gebruikt bij de reconstructie van deze beroemde Franse kerk, leverde het een schat aan informatie op:

• Isotopenanalyse: Door de verhouding van strontiumisotopen en calcium- en magnesiumgehaltes in het hout te meten, konden wetenschappers de geografische oorsprong van het hout bepalen.
• Analyse van koolstof-13 en zuurstof-18: Deze isotopen in het hout geven informatie over temperatuur en vochtigheid in het verleden, wat inzicht geeft in het klimaat tijdens de bouw van de kathedraal.
• 3D-scanning: Meer dan 5000 3D-scans van de kathedraal, van stenen tot fragmenten van een 13e-eeuws koorhek, werden gemaakt. Dit creëert een digitaal archief van de Notre Dame zoals die was vóór de brand.