Charlie Humble-Thomas heeft aangetoond dat ook een paraplu gerepareerd moet kunnen worden, door te wijzen op de voordelen daarvan in zijn project ‘Conditional Longevity‘. Hij benadrukt dat paraplu’s vaak worden weggegooid omdat ze moeilijk te repareren zijn, door hun constructie met geklonken, geperste of gelijmde onderdelen. Dit maakt reparatie lastig en zorgt ervoor dat paraplu’s vaak op de vuilnisbelt belanden zodra ze kapot gaan.

Nederig-Thomas’ oplossing was om een paraplu te ontwerpen die door de gebruiker zelf in elkaar gezet en gerepareerd kon worden, vergelijkbaar met Lego. Dit ontwerp maakte gebruik van vervangbare onderdelen, klikverbindingen en snap-fit onderdelen, waardoor reparaties eenvoudiger worden. Deze benadering stimuleert een cultuur van reparatie in plaats van de bekende wegwerpcultuur.

Met zijn project toont Humble-Thomas aan dat zelfs een paraplu niet alleen duurzaam ontworpen moet worden, maar ook eenvoudig te repareren moet zijn om echt bij te dragen aan een circulaire economie. Door het ontwerp van puur polypropyleen (zonder verf) en de eenvoudige onderdelen, maakt hij het recyclen aan het einde van de levensduur stukken eenvoudiger.